زندگی دکتر قریب - تاریخ علوم پزشکی ایران و جهان اسلام

زندگی دکتر قریب

با عرض پوزش از دوستان چون مدتی نتوانستم وبلاگ رو بروز کنم

بقول مولانا:

مدتی این مثنوی تاخیر شد مهلتی بایست تا خون شیر شد

زندگی استاد دکتر محمد قریب

مرحوم دکتر محمد قریب در سال 1288 در یک خانواده مذهبی در تهران متولد شد. وی در سال 1306 شمسی در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی بودند که بری ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه رفتند. وی در پایان سال اول در شهر رن فرانسه موفق به دریافت جایزه لابراتور تشریح دانشکده پزشکی شد. وی در سال 1314 نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور انترنی بیمارستان پاریس موفق شود. وی در سال 1315 ازدواج نموده ودر سال 1317 به ایران بازگشت نمود. پس از طی نمودن دوره سربازی در سال 1319 به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی مشغول گردید. وی ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی آمد و در آن بخش اطفال دایر نمود. وی در سال 1319 کتاب بیماریهای کودکان را به چاپ رساند و در سال 1335 با همکاری آقای دکتر اهری آن را با اطلاحات جدید تجدید چاپ نمود. دکتر قریب در سال 1321 به دریافت نشان عالی دولت فرانسه شد و در سال 1350 به عضویت هیئت مدیره انجمن بین المللی بیماریهای کودکان در آمد. همچنین در آخرین سالهای عمر وی موفق به نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد.

وی در طول سالهای فعالیت علمی خود در کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش شد و عضویت چندین مجمع علمی بین المللی را برعهده داشت. ایشان اولین تعویض خون را در ایران انجام دادند و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بودند.
از مهمترین اقدامات ایشان بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه دکتر اهری بود که ایشان این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند
مرحوم دکتر قریب در حین فعالیت علمی فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت به گونه ایکه بارها در کلاس درس به اقدامات رژیم انتقاد نموده و پس از واقعه 28 مرداد 32 نیز بدنبال امضاء یک بیانیه به همراه 10 تن دیگر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه مانند مهندس بازرگان، دکتر سحابی و دکتر نعمت الهی به دستور شاه از دانشگاه اخراج شدند که این موضوع باعث افزایش محبوبیت ایشان در بین دانشجویان و جامعه دانشگاهی شد.
مرحوم دکتر قریب در سال 1351 به هماچوری (دفع خون از دستگاه ادراری) مبتلا شدند که بعدها تشخیص کانسر مثانه داده شود و اقدامات درمانی انجام شده درایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری ایشان نداشته و سرانجام در روز سه شنبه اول بهمن ماه 1353 در بیمارستان مرکز طبی کودکان محل خدمت خود دار فانی را وداع کردند و طبق وصیت خودشان در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شدند.

استاد دکتر محمد قریب مرد مسلمان متعهدی بود که همه عمر پربار خویش را با این دو صفت گذرانید. اعتقادات دینی وی که از پرورش صحیح در خانواده متدین ریشه گرفته بود نه تنها با جوانی وسفر فرنگ وغور وتفحص درفرهنگ وتمدن غرب کاستی نیافت , که روزبروز برعمق وظرافت آن افزوده شد.

آنچه دکترمحمد قریب را شاخص می نمود هوش سرشار, علاقه به فراگیری , قدرت کارواستقامت در مقابل مشکلات بود.

کلاس درس استاد که تقریبا همیشه بر بالین بیمار بود , درنوع خود مکتبی از پیشرفته ترین روشهای علمی کنونی به شمارمی رفت . استاد شاگرد را در برابر بیمار ومسایل وی قرار می داد , وی را به تفکر وتعقل وسخن گفتن وا می داشت وسپس راهنمایی می نمود.
ایشان پایه گذار ((انجمن پزشکان کودکان ایران )) بود. سالها مقام پیشکسوتی وریاست انجمن را بر عهده داشت. در جامعه بین المللی اطباء اطفال از افراد سرشناس بود ویک بار نیز یه عضویت هیات رئیسه آن انتخاب گردید.

مرحوم دکترقریب سفرهای متعدد به نقاط مختلف گیتی نمود ولی بارها اذعان می نمود که هرگز به اندازه سفر حج ولحظات لبیک از ساعات زندگی خود لذت نبرده است واین سعادت دوبار نصیب وی گردید.

سالهای آخرعمراستاد بهترین درس برای شاگردانش بود. بیماری کشنده سرطان برای مردی که خود همه چیز را می دانست, هرگز وی را ازراه راست ادامه تدریس , معاینه بیماران وکمک به درماندگان باز نداشت. ایمان وی به خدا در آن ایام واضح تر گشت . حتی در بستر بیماری درآخرین روزهای حیات لحظه ای دم از شکر خالق فرو نبست. تنها چند روزی ازدرس و بحث باز ماند.

روانش شاد باد

منابع:

http://chmc.tums.ac.ir/cv/gharib.htm

http://www.professorsoltanzadeh.com/dr-gharib.htm

جواد صادقی نسب ::: جمعه 87/4/14::: ساعت 8:43 صبح

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ